در تمام خودروها نیروی موتور یا به چرخهای عقب، یا به چرخهای جلو و یا به هر چهار چرخ منتقل می‌شود. در اتومبیل‌هایی که نیرو به دو چرخ عقب یا دو چرخ جلو منتقل می‌شود 2WD و در خودروهایی که نیرو به هر چهار چرخ منتقل می‌شود 4WD یا همان دو دیفرانسیل می‌گویند. به دو دیفرانسیل‌هایی که به طور الکترونیکی نیروی وارد بر چهار چرخ را کنترل می‌کنند، AWD می‌گویند. همانطور که گفته شد در خودروهای 2WD نیرو یا به چرخهای عقب منتقل می‌شود یا به چرخهای جلو که به اصطلاح به آنها دیفرانسیل عقب (RWD) و دیفرانسیل جلو (FWD) می‌گویند. اکثر خودروهای‌هاچ بک و سدان‌های کوچک و جمع و جور دیفرانسیل جلو می‌باشند و خودروهای اسپرت و سوپرخودروها دیفرانسیل عقب هستند . با مجله اینترنتی ماشین نو همراه باشید تا با تمام این مسائل به طور دقیق‌تر و با جزئیات آشنا شوید.
دیفرانسیل چیست؟
حرکت و تکاپو همیشه لازمه اش داشتن یک محرک و نیرو است. برای افرادی که به حوزه خودرو علاقمند هستند ممکن است پیش آمده باشد که بدانند دیفرانسیل چیست؟ به یک بیان ساده و عاری از پیچیدگی باید گفت که دیفرانسیل در خودرو به قطعه ای مکانیکی اطلاق می‌شود که نیروی موتور را به چرخهای محرک خودرو انتقال داده و به هر یک از چرخ‌ها اختیار چرخش و حرکت میدهد. از این رو دیفرانسیل به وجود آورنده حرکت است.
دو دیفرانسیل چیست؟
به خودروهایی که هم دارای دیفرانسیل عقب باشند و هم دیفرانسیل جلو را دو دیفرانسیل می‌گویند. در گذشته تنها خودروهای شاسی بلند دو دیفرانسیل بودند. اما اکنون بسیاری از خودروهای سواری هم این ویژگی را دارند.
دو دیفرانسیل دارای مزایای زیادی است از همین جهت بیشتر خودروهای لوکس مانند مرسدس اس کلاس و آئودی A8 نیز در این لیست قرار دارد. خودروهای دو دیفرانسیل به دو دسته تقسیم می‌شوند یا دائم چهار چرخ یا برخی اوقات چهار چرخ. نوع اول یعنی دائم چهار چرخ شامل خودروهای کراس اوور و suv می‌باشد و نوع دوم یعنی گاهی چهار چرخ بیشتر شامل ماشین‌های آفرود و شاسی بلندها شده است.
در خودروهای سواری اسپرت و سوپر اسپورت که شامل سیستم چهارچرخ می‌باشند غالبا موتور آنها یا در قسمت عقب خودرو، یا در عقب و مقداری متمایل به وسط جاسازی شده است و خودروهای خانوادگی اسپرت غالبا موتور در جلو قرار گرفته است.
پیشرفته‌ترین دو دیفرانسیل‌ها در خودروهای لوکس مانند 4Matic مرسدس بنز و X-drive بی ام و وجود دارد. از مزایای خودروهای دو دیفرانسیل می‌توان به افزایش پایداری خودرو در زمان گذر از پیچ‌ها و جاده‌های لغزنده اشاره کرد که تعادل خودرو با سرعت زیاد به خوبی حفظ خواهد شد همچنین می‌توان به هندلینگ خوب آنها اشاره کرد. چنین خودروهایی طرفداران بیشماری دارند .
خودروهای دو دیفرانسیل که هم چرخهای جلو و هم چرخهای عقب نقش محرک را ایفا می‌کنند و سبب شده تا خودرو چسبندگی خوبی به زمین داشته و در زمان حرکت لذت رانندگی با آنها به نحو چشمگیری قابل قبول باشد. حتی در زمان‌ترمز گرفتن هر چهارچرخ وارد عمل شده و باعث می‌شود تا‌ترمزگیری خیلی سریع‌تر انجام گیرد. این قابلیت‌های بی نظیر باعث افزایش پیچیدگی در قطعات و در ادامه افزایش قیمت آن شده است. ازدیاد و پیچیدگی قطعات هم منجر به سنگین شدن وزن خودرو و در نتیجه مصرف سوخت بیشتری می‌شود.
در برخی مدلهای استثنائی خودرو اتفاق عجیبی رخ داده است بدین صورت که برای حفظ تعادل وزن خودرو بخشی از قوای محرکه را به محور عقب انتقال داده اند. مثلا در خودرو نیسان جی تی آر، موتور در جلو خودرو قرار گرفته و گیربکس را به محور عقب انتقال داده اند تا از تجمع وزن زیاد در محور جلو خودداری شود. در برخی از خودروهای هیبریدی از نوع دو محرک هم یک پیشرانه الکتریکی در یک محور و پیشرانه بنزینی در محور دیگر قرار گرفته است.
دیفرانسیل چند نوع دارد؟
نوبت به معرفی انواع دیفرانسیل خودرو می‌رسد.
- دیفرانسیل جلو
- دیفرانسیل عقب
خودروها یا دارای دیفرانسیل عقب هستند یا دارای دیفرانسیل جلو. البته به خودروهایی که که هم دیفرانسیل عقب و هم دیفرانسیل جلو دارند در اصطلاح دو دیفرانسیل می‌گویند.
مفهوم دیفرانسیل جلو و عقب
در خودروهای دیفرانسیل جلو مجموعه محرک -موتور، جعبه دنده، دیفرانسیل و چرخهای محرک- تماماً در جلوی خودرو قرار دارند. در مقابل، در خودروهای دیفرانسیل عقب نیروی موتور بواسطه ی محور انقال نیرو (میل گاردان) به دیفرانسیل چرخهای عقب منتقل می‌شود.
عملکرد دیفرانسیل جلو چگونه است؟
مهمترین امتیاز دیفرانسیل جلو افزایش فضای داخلی اتومبیل است چون قراردادن موتور و جعبه دنده و دیفرانسیل در محفظه موتور باعث جلوگیری از احداث برجستگی میانی در کف اتومبیل می‌شود. در نتیجه کف اتاق اتومبیلهای دیفرانسیل جلو مزاحمتی برای سرنشیان ایجاد نمی کند. از دیگر محاسن با اهمیت اتومبیلهای دیفرانسیل جلو موضوع اقتصادی بودن آنها از نظر میزان مصرف بنزین است. چون در مقایسه با انواع مشابه دیفرانسیل عقب از وزن کمتری (حدود ۱۰ % کاهش وزن) برخوردارند.
بعلاوه بدلیل جمع و جور بودن قطعات مکانیکی امکان بهره گیری از فضای بیشتر را به طراحان در جهت کم کردن ابعاد اتومبیل بخصوص طول آن میدهد. بنابراین کاهش وزن و کوچک شدن اتومبیل تاثیر زیادی در کاهش مصرف سوخت آن دارد. شتاب حرکت خودرو دیفرانسیل جلو در حرکت روی برف یخ و سطوح لغزنده خیلی خوب است، چون وزن بیشتری را در چرخهای محرک جلوی خود خواهند داشت و چون چسبندگی چرخهای جلو بدلیل وزن بیشتر جلوی اتومبیل زیاد است، شتاب اینگونه اتومبیل‌ها در سطح لغزنده خوب است.
محدودیتهای خودروهای دیفرانسیل جلو
برای پیشرفت خودروها از نظر آیرودینامیکی طراحان به سه مورد توجه بیشتری دارند :
۱- بدنه خودرو از جلو به عقب باید با شیب ملایمی صعود کند.
۲- انتهای خودرو از جهت عرض رفته رفته باریک شود.
۳- انتهای خودرو مانند مخروط سربریده باشد (دم خودرو بریده شود)
یکی از محدودیتهای خودروهای دیفرانسیل جلو این است که به دلیل انباشتگی قطعات مکانیکی در جلوی خودرو نمی توان این قسمت را با شیب ملایمی ساخت در نتیجه بند یک را که یکی از اساسی‌ترین اصول طراحی است نمی توان خوب برای خودرو دیفرانسیل جلو اجرا کرد و در نتیجه مقاومت خودرو در برابر هوا زیاد است. از نظر سرویس و نگهداری به دلیل انباشتگی قطعات روی هم هزینه تعمیر و نگهداری آنها زیاد است.
در مسئله شتاب گیری و سرعت عمل در آغاز حرکت عامل تعیین کننده شتاب یک خودرو دیفرانسیل جلو صرفنظر از نیروی موتور و گیربکس مقدار نیروی عمودی است که به چرخهای دارای نیروی محرک آن وارد می‌شود. این نیرو تشکیل شده است از حاصل تفریق وزن ساکن و مقدار وزنی که در هنگام شتاب گیری از چرخهای محرک به قسمت عقب منتقل می‌گردد. چنین کاهش وزن در جلوی اتومبیل باعث کاهش چسبندگی محور جلو به زمین می‌شود. بنابراین دیفرانسیل جلو در هنگام آغاز حرکت به دلیل همین موضوع دارای قدرت سرعت گیری کمتری است.
مزایا و معایب دیفرانسیل جلو
در ادامه به مزایا و معایب دیفرانسیل جلو خواهیم پرداخت. بیشتر خودروها دارای سیستم دیفرانسیل جلو هستند. هزینه تولید آنها نسبت به خودروهای دیفرانسیل عقب کمتر است چرا که پیشرانه و گیربکس، دیفرانسیل و چرخهای محرک همگی در قسمت جلو خودرو جاسازی شده اند و سبب شده تا در بخش جلو خودرو وزن زیادی داشته باشد از اینرو جلوبندی خودرو استهلاک بیشتری خواهد داشت. این خودروها از نظر وزن سبک‌تر هستند چرا که وزن خودرو روی لاستیک‌های جلو بیشتر است و باعث چسبندگی به سمت زمین شده که در زمان گرفتن‌ترمز کمک شایان توجهی می‌کند اما به دلیل سبک بودن بخش عقب خودرو چرخهای عقب که چسبندگی کمتری دارند در زمان گرفتن‌ترمز عملکرد ضعیفی داشته و احتمال لغزش و از دست دادن کنترل خودرو توسط راننده اتفاق می‌افتد.
ویژگی‌های آن باعث شده تا حالت تهاجمی کمتری داشته باشد و مناسب افرادی است که تازه رانندگی را شروع کرده‌اند و یا محتاطانه رانندگی می‌کنند.
چنانچه به چرخهای جلو بیش از توان آنها فشار وارد شود امکان اشتباه و خطا در پیچ‌ها وجود دارد. بسیاری از قطعات این خودروها در قسمت جلو جاسازی شده است و این سبب شده تا محورهای جلو وزن زیادی داشته و جلوبندی آن از استهلاک بیشتری برخوردار است.
عملکرد دیفرانسیل عقب چگونه است؟
در خودروهای دیفرانسیل عقب چون قطعات انتقال نیرو در عقب و جلو خودرو تقسیم می‌شوند، تقسیم وزن بهتری صورت می‌گیرد که در نتیجه وزن حین شتاب‌گیری به محور عقب که به عنوان محور محرک است، منتقل می‌شود و با بالا رفتن چسبندگی تایر‌های عقب، شتاب‌گیری بهتری انجام خواهد شد.
خودروهای دیفرانسیل عقب چون در جلو خودرو دارای پیچیدگی کمی هستند، زاویه فرمان‌گیری بیشتری دارند و به همین خاطر نیز در محیط کوچک‌تری می‌توانند دور بزنند و همچنین به خاطر تقسیم وزن بهتر و فرمان‌پذیری بیشتر، دارای خوشدستی بالاتری نیز خواهند بود.
اما این تقسیم وزن فقط منجر به هندلینگ و شتاب‌گیری بهتر نمی‌شود و در‌ترمز‌گیری‌ها نیز خود را نشان میدهد چرا که وجود وزن در بالای تایر‌های عقبی، از قفل شدن سریع آنها خودداری می‌کند و در صورت وجود سیستم‌ترمز قوی در محور عقب، کمک شایانی به توقف سریع‌تر خودرو خواهد شد. همچنین چون در حین‌تریلر بستن و حمل خودرو، فشار بیشتری به محور عقب خواهد آمد، در خودروهای دیفرانسیل عقب این اتفاق به یک نکته مثبت تبدیل خواهد شد و کنترل خودرو خصوصاً در هنگام حمل بار‌های سنگین، راحت‌تر خواهد بود.
در خودروهای دیفرانسیل عقب چون حجم زیادی از قطعات و بخش‌های خودرو در عقب جمع شده‌اند تعمیر این خودروها خصوصاً در قسمت سیستم فنربندی جلو و فرمان، راحت‌تر خواهد بود. ضمن اینکه در این خودروها دردسر اتصالات مختلف در چرخهای جلو نیز حذف شده است و استهلاک جلوبندی به واسطه کم‌شدن وزن در این قسمت و انتقال بخشی از آن به عقب خودرو، کمتر می‌شود. اما یکی از مزایای مهم قرار گرفتن دیفرانسیل در محور عقب، امکان بهره‌گیری از پیشرانه‌های قوی‌تر در این خودرو‌هاست.
وجود همین قطعات اضافی برای انتقال قدرت منجر به افزایش وزن خودرو می‌شود و از طرفی قطعاتی مثل گاردان و دیفرانسیل‌ها نیز نیاز به مراقبت و نگهداری خاص خود را دارند تا به مرور زمان دچار مشکلاتی نشوند.اما استفاده از این روش انتقال قدرت، جدا از گفته‌های قبلی منجر به بالا رفتن قیمت اولیه خودرو نسبت به نمونه‌های دیفرانسیل جلو می‌شود و همچنین تلفات انرژی در حین انتقال به چرخ‌ها در این روش در حدود 2 درصد بیشتر از خودروهای دیفرانسیل جلو خواهد بود. گاردان که مسئول انتقال نیرو از گیربکس به چرخهای عقب است، وسیله‌ای است که حساسیت‌های خاص خود را دارد.
به این معنی که به مرور زمان دچار مشکلاتی می‌شود و ممکن است در کارکرد خودرو لرزش ایجاد کند و این مشکلات به دیگر قسمت‌های خودرو مثل دیفرانسیل نیز سرایت کرده و باعث خرابی و به صدا افتادن آن نیز شود که این عیوب در خودروهای دیفرانسیل جلو وجود نخواهد داشت.
ضمن اینکه وجود همین قطعه در خودروهای لوکس با طول زیاد، مشکلات بیشتری به همراه دارد و همین عوامل سبب می‌شوند تا خودروسازان در خودروهای اقتصادی و خانوادگی خود از قرار دادن محور محرک در عقب خودرو دوری کنند.
خودروهای دیفرانسیل عقب به دلیل اینکه میل گاردان در زیر کابین خودرو تعبیه شده است لذا مجبور به کوچکتر شدن کابین داخلی خودرو می‌شود و فضای محدودتری خواهد داشت. در این خودروها به دلیل حفظ توازن و تقسیم مناسب قطعات وزن چسبندگی چرخ‌ها افزایش یافته از اینرو هندلینگ و شتاب خودرو بهبود یافته است.
در خودروهایی با دیفرانسیل عقب از قدرت موتور خودرو استفاده بهتری شده است و با قرار گرفتن قطعات کمتر در جلوی خودرو سبب سبک شدن وزن شده و استهلاک کمتری دارد. فرمان پذیری آنها مطلوب است و امکان دور زدن در یک فضای کوچک را برای راننده فراهم آورده است.
مزایا و معایب دیفرانسیل عقب
در کنار مزایای دیفرانسیل عقب باید به نکات و عیوب آن هم اشاره کرد. سبک بودن بخش جلوی خودرو سبب بیش فرمانی و بکسوات آن خواهد شد یعنی بخش انتهایی خودرو در پیچ‌ها تمایل به سمت خارج پیدا می‌کند و باید دقت شود که زمان رانندگی در جاده‌های لغزنده به این نکته مهم توجه شود.
از دیگر معایب دیفرانسیل عقب به دلیل وجود یک میل گاردان باعث کاهش فضای کابین داخلی شده است همچنین وزن خودرو سنگین‌تر شده و این سبب مصرف سوخت بالا در آن شده است. همچنین به دلیل ازدیاد قطعات قیمت آن نیز افزایش یافته است.
در خودروهای دیفرانسیل عقب به دلیل پیشرانه در عقب خودرو در زمان‌ترمز گیری چرخهای عقب سنگین بوده و این سبب می‌شود تا در زمان کمتری خودرو توقف کند و در نهایت می‌توان گفت تجربه رانندگی با خودروهای دیفرانسیل عقب لذت بخش و هیجان انگیز است.
محدودیتهای خودروهای دیفرانسیل عقب
در خودروهای دیفرانسیل عقب، وزن به طور مساوی‌تری در عقب و جلو نسبت به خودروهای دیفرانسیل جلو تقسیم شده است که این کاهش وزن روی محور محرک نسبت به نمونه‌های دیفرانسیل جلو، منجر به بروز پدیده بکسوات شدید و بیش‌فرمانی (خارج‌شدن انتهای خودرو به سمت بیرون پیچ در چرخش‌های سریع) می‌شود که این اتفاق باعث شده است تا امروزه سیستم کنترل کشش به طور استاندارد روی اکثر خودروهای دیفرانسیل عقب، نصب شود. این وضعیت در هنگام عبور از مسیرهای لغزنده بسیار بیشتر خواهد شد و خارج شدن انتهای خودرو از کنترل راننده در زمین‌های خیس و یخ‌زده بسیار رخ میدهد که بروز چنین حالتی در وانت‌بار‌ها به خاطر وزن کمتر روی محور عقب، بسیار بیشتر است.
در خودروهای محور محرک عقب، انتقال نیرو از موتور و گیربکس به چرخهای عقب در حالتی که پیشرانه در جلو خودرو باشد، از طریق میل گاردان انجام می‌شود که عبور این قطعه از زیر اتاق منجر به قرار دادن تونل گاردان در زیر اتاق و در نتیجه کاهش فضای کابین می‌شود. این کاهش فضا حتی در خودروهای موتور عقب که گاردانی در زیر اتاق ندارند، بیشتر خواهد بود تا جایی که این حالت قرارگیری موتور برای خودروهای دونفره اسپرت استفاده می‌شود.
کدام ماشین‌ها دیفرانسیل عقب هستند؟
آیا تمایل دارید تا بدانید کدام ماشین‌ها دیفرانسیل عقب هستند؟ در ادامه این مطلب با برترین خودروهای دیفرانسیل عقب آشنا خواهیم شد.
آلفارومئو جیو لیا یک خودروی خارق العاده و شگفت انگیز. اگر بگوییم لذت رانندگی با آن کم نظیر است اغراق نشده این خودرو استایل زیبا، تهاجمی و جذابیت‌های آن حتی در رقبای آلمانی اش هم یافت نمی شود. دارای یک پیشرانه 4 سیلندر 2 لیتری توربوی، قدرت آن را به 280 اسب بخار ارتقا داده و عملکرد آن شبیه یک فراری نمود کرده است.
ب ام و سری 2 از اعضای درخشان این خانواده محسوب می‌شوند . دینامیک رانندگی وصف نشدنی را عرضه می‌کند . این خودرو به یک پیشرانه 6 سیلندر 3 لیتری توربو مجهز شده و همچنین گیربکس‌های دستی که نیرو را به چرخهای عقب انتقال میدهد و لذت بیشماری را در حین رانندگی به ارمغان می‌آورد.
شورولت کامارو تحسین برانگیزی که بر پایه شاسی بلند بالانس شده و از یک پیشرانه 4 سیلندر تبعیت می‌کند و شکل عضلانی آن بسیار توانا و قدرتمند است.
فورد موستانگ که طرفداران بیشماری دارد و تاکنون فروش میلیونی را تجربه کرده و در لیست پرفروشترین‌های اسپرت سه سال قبل بوده است. یک خودرو با پیشرانه 4 سیلندر تا 8 سیلندر که در مدلهای مختلف می‌توان تجربه کرد. یک خودروی عضلانی تهاجمی که رویای آمریکایی را به واقعیت بدل کرده است.
جنسیس G70 خودروی لوکس هیوندای که رقیب پر و پا قرص خودروهای لوکس آلمانی است. دینامیک آن تحسین برانگیز و جزئیات آن اشرافی و زیباست. همانطور که می‌تواند یک خودرو برای روزهای معمولی باشد همانگونه می‌تواند در پیچ و خم‌های جاده هیجان انگیز جلوه کند. خودرویی شیک و جوان پسند با پیشرانه 2 لیتری توربو یا 6 سیلندر 3. 3 لیتری توئین توربو دیفرانسیل عقب که امکان سفارش آن به صورت سیستم چهارچرخ محرک هم امکان پذیر است.
نوبتی هم باشد نوبت به جگوار اف تایپ می‌رسد که چشم نواز و لذت بخش است. این خودرو به شکل دستی یا اتوماتیک و دارای سیستم دیفرانسیل عقب و چهارچرخ محرک را با پیشرانه‌های متنوع در اختیار دارد. کارشناسان بر این اعتقادند که این خودرو قابلیت قرار گرفتن در مقام اول بهترین صدای تولیدی پیشرانه را می‌تواند به خود اختصاص دهد.
کیا استینگر که در سال 2018 غوغا به پا کرد و ساختار آن شبیه به جنسیس G70 است. بدنه ای اسپرت و خاص ساخت کمپانی کره ای با دینامیک مطلوب که بسیار راضی کننده است.
مزدا Mx-5 میاتا یک اسپرت بی نظیر دارای وزن سبک با قیمت مناسب از خود یک ابر قهرمان ساخته است.
پورشه 718 کیمن/ باکستر یک اسپورت با پیشرانه وسط با هندلینگ عالی و پرستیژ عالی با قیمت مناسب. دارای صندوق با فضای مناسب و فضای کابین جلویی قابل قبول و راضی کننده که در زمان رانندگی احساس حضور در یک پیست مسابقه را القا می‌کند. هم چنین تویوتا 86 و سوبارو BRZ دو خودرویی که از فرمول میاتا بهره برده اند یک دوقلوی سبک، تیز و اسپرت که محبوبیت زیادی در میان عاشقان سرعت دارند.
4WD، دو دیفرانسیل یا چهار چرخ محرک
مفهوم کلی هر دو عبارت (AWD (all-wheel drive و (4WD (four-wheel drive این است که برای به حرکت درآمدن اتومبیل، قدرت حاصل از موتور به چهار چرخ خودرو منتقل می‌شود . حال اگر مفهوم هر دو یکسان است، چرا از دو عبارت متفاوت برای بیان آنها استفاده می‌شود؟
این سیستم دارای قدمت بیشتری نسبت به AWD است و برخی اوقات آن را 4×4 هم می‌نامند که در دو نوع موقت و دائم هستند. در نوع موقت، راننده بسته به موقعیت، توسط اهرم یا دکمه مخصوص وضعیت آن را مشخص می‌کند که نیرو به دو چرخ منتقل شود یا چهار چرخ. از سیستم 4WD یا همان دو دیفرانسیل اغلب در خودروهای شاسی بلند و آف رود استفاده می‌گردد.
نوع چهار چرخ محرک موقت (Part Time Four- Wheel Drive OR 4WD)
در خودروهای مجهز به این سیستم، فقط چرخهای عقب متحرک هستند. چهار چرخ خودرو زمانی فعال می‌شود که راننده، این حالت را انتخاب نماید. چنین خودروهایی، دیفرانسیل مرکزی ندارند. ازاین رو هنگامی که حالت چهار چرخ فعال می‌شود، محورهای جلو و عقب به یکدیگر قفل می‌شوند و گردش آنها با سرعت یکسان است. البته این موضوع در هنگام پیچیدن در سطوح با اصطکاک بالا، مشکلات زیادی را به همراه دارد. به همین دلیل همواره توصیه شده است که رانندگان فقط در هنگام رانندگی در مسیرهای صخره‌ای و ناهموار( Off-road)، از این تغییر حالت به حالت چهار چرخ محرک استفاده کنند. یادآوری می‌شود که فعال کردن دائمی سیستم چهار چرخ محرک، به خودرو آسیب می‌رساند.
نوع چهار چرخ محرک دائم (Full Time Four- Wheel Drive OR 4WD)
این سیستم، نوع پیشرفته‌تر سیستم بالایی است؛ زیرا قدرت موتور همواره در حال انتقال به چهار چرخ خودرو است. خودروهای مجهز به این سیستم، از یک دیفرانسیل مرکزی برخوردار هستند که امکان چرخش چرخهای جلو و عقب را با سرعت‌های متفاوت فراهم می‌آورد. ازاین رو، استفاده از حالت چهار چرخ در جاده، آسیبی به خودرو وارد نمی کند. در این سیستم، به دلیل استفاده از دو چرخ مضاعف برای حرکت، کشش خودرو نیز بسیار افزایش یافته و کنترل آن بهتر است.
مزیت‌های 4WD
- نیروی جلو برنده عالی در جاده‌های خاکی، صخره‌ای و ناهموار ( Off-road)
- می‌تواند غیرفعال شود تا در مصرف سوخت صرفه‌جویی کند
- تکنولوژی قوی و اثبات‌شده
معایب 4WD
- اضافه کردن وزن و پیچیدگی به خودرو
- نمی‌توان از این سیستم در تمامی شرایط استفاده کرد
- هزینه بسیار زیاد نسبت به خودرو تک دیفرانسیل
نوع تمام چرخ متحرک (All -Wheel Drive = AWD)
عملکرد این سیستم بسیار مشابه عملکرد سیستم چهار چرخ محرک دائم است؛ یعنی نیرو به طور دائم به چهار چرخ منتقل می‌شود. اما تفاوت عمده در این است که در این سیستم نیرویی که به هر چرخ منتقل می‌شود به طور الکترونیکی تحت کنترل است. بر خلاف سیستم قبلی که مخصوص حرکت خودرو به ویژه خودروهای شاسی بلند در مسیرهای ناهموار و خارج از جاده است، این سیستم مخصوص حرکت خودروها در جاده است. مکانیسم عمل این سیستم به گونه ای است که می‌تواند نیروی وارد بر هر چهار چرخ را تنظیم کند. این موضوع باعث می‌شود تا تسلط روی کنترل خودرو در جاده به ویژه در پیچ‌ها افزایش یابد. این سیستم معمولاً روی خودروهای اسپرت و سوپراسپرت وجود دارد.
مزیت‌های AWD
- افزایش چسبندگی خودرو به جاده و کنترل بهتر آن تحت شرایط مختلف
- فرمان پذیری و هندلینگ مناسب برای انواع نیرو‌های کششی
- در تمامی اوقات فعال است
معایب AWD
- مصرف سوخت بیشتر
- افزایش وزن خودرو و پیچیده شدن مکانیزم عملکردی
- برای جاده‌های خاکی، صخره‌ای و ناهموار( Off-road)خیلی مناسب نیست
کدام سیستم مناسب‌تر است؟
اگر اکثر موارد در جاده‌های خاکی و ناهموار (Off-road) سیر می‌کنید، یقیناً 4WD بهترین انتخاب است. در آب و هوای زمستانی که اکثر رانندگان آن را تجربه می‌کنند، مناسب‌تر است که سیستم انتقال قدرت خودش وضعیت بحرانی را تشخیص دهد و بدون دخالت راننده (منظور جا زدن دنده کمک یا فعال کردن سیستم دو دیفرانسیل با دکمه) تصمیم‌گیری مورد نیاز را انجام دهد. پس AWD برای اینگونه افراد مناسب‌تر است. اگر شما در منطقه خیلی کوهستانی برف خیز زندگی نمی‌کنید نیازی نیست که یک خودروی 4WD تهیه نمایید، بلکه خودرویی که دارای سیستم انتقال قدرت AWD است مناسب شما است.
منبع: Digital Trends
اگه هم در جاده های صخره ای و هم جاده های هموار بخواییم رانندگی کنیم چه نوع سیستمی مناسب تره