ترمز دستی مکانیکی سیستمی است که هنوز در بیشتر خودروهای ساخت داخل بدون هیچ تغییری در قطعات و عملکرد مورداستفاده قرار می‌گیرد. این ترمز تا دو دهه پیش از این در خودروهای خارجی نیز وجود داشت اما مدت‌هاست که کمپانی‌های بزرگ خودروسازی ترمز دستی الکترونیکی (EPB) را جایگزین نسخه قدیمی کرده‌اند.
در مکانیزم ترمز دستی‌های مکانیکی یک کابل از اهرم به چرخ‌های عقب متصل است که با کشیدن اهرم ترمز توسط راننده لنت‌های ترمز چرخ‌های عقب درگیر شده و از حرکت خودرو جلوگیری می‌کنند. اما نخستین بار در سال 2004 آئودی برای مدل A8 خود از سیستم ترمز دستی برقی استفاده کرد. استفاده از این فناوری به‌قدری مقرون‌به‌صرفه و قابل‌اطمینان بود که تا سال 2009 تمام محصولات این برند خودروسازی به این سیستم جدید مجهز شدند. درنتیجه خودروسازان دیگر نظیر فولکس‌واگن، ولوو، کادیلاک، بیوک، جگوار و لکسوس نیز استفاده از آن را آغاز کردند.
انواع ترمز دستی الکترونیکی
عملکرد ترمز دستی الکترونیکی شباهت‌های بسیاری به نسخه‌های سنتی و مکانیکی دارند با این تفاوت که در ترمزهای الکترونیکی یک موتور کار دست راننده را انجام می‌دهد. به‌طورکلی خودروسازان از دو نوع ترمز دستی الکترونیکی استفاده می‌کنند.
در نوع اول لنت ترمزهای عقب باز هم توسط کابل درگیر می‌شوند با این تفاوت که از یک موتور برای کشیدن کابل استفاده شده است. در چنین خودروهایی دیگر خبری از دستی ترمز در میان صندلی‌های جلو نیست بلکه ترمز تنها با فشار یک دکمه فعال و غیرفعال می‌شود. وظیفه روشن و خاموش کردن موتور ترمز نیز بر عهده یک چیپ الکترونیکی گذاشته شده است.
در نوع دوم موتور ترمز دستی در کالیپر ترمز چرخ عقب جاسازی شده است؛ درنتیجه در چنین مکانیزمی کابل ترمز به‌طور کامل حذف می‌شود و ترمز بلافاصله پس از فرمان الکترونیکی فعال و درگیر می‌شود. در این نمونه نیز دستی ترمز حذف شده و پس از قرارگیری دنده در حالت حرکت و فشار دادن پدال ترمز، ترمز دستی به‌طور خودکار غیرفعال می‌شود. این سیستم به نسبت مورد قبل از قیمت بالاتری برخوردار است اما در مقابل استهلاک و فرسودگی قطعات ترمز نیز به میزان چشمگیری کاهش می‌یابد.
